Interview met Ine D’Hoe van Maison Slash!

Opruimcoach Trui laat haar (kleine) kinders één dag in de week zélf eten maken. En dat is minder moeilijk dan je zou denken!

Na een paar weken gezinstijd in Thailand, Laos en Vietnam, kwam slashparent Trui afgelopen zomer thuis met het idee dat kinderen eigenlijk veel meer kunnen dan wij hen hier in het westen toelaten. Want al zijn Trui en haar man Jan zeker geen helikopterouders, een beetje overbeschermend is onze maatschappij sowieso wel. Dus waarom niet wat extra vrijheid en verantwoordelijkheid inbouwen voor de kinders? Dat inzicht vertaalde zich in een vast kookmoment voor Noor (8) en Vic (bijna 5). Klinkt tof, maar is dat niet gevaarlijk en werkt dat eigenlijk wel?!

Mama van Noor en Vic, partner van Jan, werknemer, zelfstandig opruim- en vereenvoudigcoach bij Maak Plaats opruimcoaching… Trui rijgt de slashkes aan elkaar. Toch is tijdsgebrek niet de motivator om haar kinderen één dag in de week te laten koken. Trui: ‘Voor je eigen gemak laat je geen acht- en vijfjarige los in je keuken. Dat vraagt ook behoorlijk wat initiatief en begeleiding van mij. Maar ik vind het wel belangrijk dat de kinderen een eigen verantwoordelijkheid hebben in het huishouden. En dan liefst iets dat toch wat spannender en creatiever is dan pakweg een vast stofzuigmoment of zo.’

Een bende lekkerbekken

Het feit dat dit gezin een bende lekkerbekken bijeen is, heeft misschien ook wel iets met die beslissing te maken. Trui: ‘Dat zit er zeker voor iets tussen, ja. Wij houden van koken. Zelfs nog voor we kinderen hadden, maakten Jan en ik al wekelijks een menu met wat we zouden eten die week. Maar één keer per week naar de winkel moeten, geen stress op minder creatieve momenten en toch altijd lekkere gerechten op het menu. Win-win.’

Ook tijdens hun Azië-reis was eten een thema. Trui: ‘Overal waar we kwamen hebben we kookworkshops gevolgd. Niet alleen Jan en ik hebben daar goed opgelet, maar ook onze dochter Noor heeft prima meegeholpen tijdens die workshops. De grootste eyeopener was toen we bij de Hmong-stam in Vietnam bij mensen thuis op hun traditionele manier leerden koken.’ 

‘Jonge kinderen waren daar verantwoordelijk voor hout klieven en vuur aanmaken. Confronterend om zo’n jongen van 9 met een bijl te zien zwaaien, maar al die kinderen deden dat heel goed. Dat viel Noor ook op, en zo ontstond de zin om onze kinderen ook iets van die Vietnamese vrijheid te geven die de kinderen daar ervaren.’

Beroeps(mis)vorming

Toch is niet alleen hun avontuur in Azië verantwoordelijk voor de beslissing om de kinderen meer verantwoordelijkheid te geven in het huishouden. Trui: ‘De zaadjes werden eigenlijk al geplant toen ik enkele jaren terug aan mijn opleiding voor professional organizer (opruimcoach, dus) begon. Elke coaching-vorming werkt ook als een spiegel voor je eigen leven, dus wou ik eerst en vooral die confrontatie aangaan.’ 

‘Ik ontdekte dat ik mijn gezin continu veel taken uit handen nam door zelf even snel iets op te ruimen in plaats van de kinderen in te schakelen. Uit tijdsgebrek meestal, want wat je zelf doet, gaat vaak sneller. Maar als je hen geen kans geeft om initiatief te nemen, kan je niet verwachten dat je kinderen opeens vanzelf de handen uit de mouwen gaan steken natuurlijk. Daar kwam dus verandering in!’

Zo’n patronen ontdekken en aanpakken, is dan ook iets dat Trui als opruim- en vereenvoudigcoach voor andere gezinnen doet: ‘Naast uitsluitend opruimen en herorganiseren, help ik met taakverdelingen binnen het gezin, het implementeren van nieuwe gewoontes en zo.’

Communicatie blijkt daarbij heel belangrijk, ook in Trui haar eigen gezin: ‘Zo is onze kinderkookdag op vraag van mijn dochter bijvoorbeeld verplaatst van maandag – wat mij heel goed uitkwam – naar donderdag. Want op donderdag gaat het buurmeisje waar Noor graag mee speelt naar de atletiek, dus dan verliest Noor geen speelkans terwijl ze samen met haar broer eten maakt. Heel logisch, dus waarom zouden we daar geen rekening mee houden?’

Een goed idee?

Dan vragen wij ons af: werkt dat eigenlijk wel, je kinders van 8 en (bijna) 5 “alleen” laten koken? Trui: ‘Voor ons wel! Natuurlijk is elk kind anders, maar we merken dat zeker Noor, maar ook Vic echt groeien in hun verantwoordelijkheid. Natuurlijk hebben ze niet altijd even veel zin om achter de potten te gaan staan en kunnen ze soms wel wat aanmoediging gebruiken, maar ik heb ook echt niet elke werkdag even veel zin om te koken. Dus vind ik het niet slecht dat ze dat eens voelen.’

Volwassen aanwezigheid is waarschijnlijk ook wel nodig om het veilig te houden? Trui: ‘Ik zou hen zeker niet helemaal alleen in de keuken laten staan, moeilijkere taken zoals pasta afgieten doe ik nog. En de gerechtjes die ze maken, passen we aan hun niveau aan.’ Eenvoudige pastaschotels en croques blijken bijvoorbeeld prima recepten voor jeugdige koks.

Net als hun motivatie kent ook de leercurve van de kinderen pieken en dalen. Trui: ‘Zo kan Vic de ene week al goed groenten snijden, en ziet zijn techniek er de volgende week levensgevaarlijk uit. Maar dikwijls verrassen ze me in positieve zin. Een paar weken geleden wou Noor bijvoorbeeld in plaats van boterhammen een slaatje mee naar school. Toen ze op eigen initiatief de koelkast open trok, tomaten begon te snijden en zelf een slaatje samenstelde, was ik echt trots op haar!’

Minder spullen, meer space

Trui werd ook geïnspireerd door het boek ‘Eenvoudig opvoeden’: ‘Dat boek vertrekt vanuit het principe dat niet alleen wij, volwassenen, maar ook kinderen het druk hebben. Ze krijgen van jongs af aan zo veel prikkels binnen, hebben al zo veel te doen, dat ze niet tot rust kunnen komen.’ De oplossing? Trui: ‘Minder spullen in huis en ook minder afspraken in de agenda, tijd voor creativiteit en verveling en een zekere regelmaat en voorspelbaarheid inbouwen werkt voor ons.’ 

Ook voor zichzelf en haar zaak past Trui diezelfde principes toe: ‘Ik heb geleerd om bewuster stil te staan bij wat binnenkomt in mijn huis én in mijn agenda. Ik neem regelmatig afscheid van overbodige spullen of verplichtingen die energie vreten en ik omring me met favoriete items en geef die een vaste plek. Handige tips die ik niet alleen aan mijn kinderen, maar ook aan mijn klanten wil meegeven!’ En nu dus ook aan ons, merci Trui!