Ik doe het.
Mijn eigen zaak opstarten. Dat met een uitdagende job bij UGent combineren. De kindjes blij houden. Mijn man vaak op zakenreis zien vertrekken. Het huis onderhouden. Tijd maken voor sport. Wekelijks twee uur vakliteratuur, maar ook elke dag wat fictie lezen.
Als opruimcoach moet ik dat kunnen.
Ik leer anderen immers om niet alleen baas te blijven over hun spullen, maar ook over hun agenda en tijd. Dus ja, die druk die ik – net als jullie allemaal – al voelde, die is hier het afgelopen jaar eigenlijk nog stevig gegroeid. Hoe ik het allemaal doe?
Ik plan alles wat ook maar enigszins gepland kan worden.
Voor Maak Plaats wil ik marketing en administratie zo efficiënt mogelijk aanpakken. Ik heb mijn tijd en energie namelijk nodig om te focussen op mijn coachees.
- Social media posts: die maak ik op een creatieve dag en “Planable” doet ze vervolgens mooi verspreid in de tijd verschijnen. Zo hou ik mijn volgers geïnspireerd en gemotiveerd.
- Afspraken boeken doe je bij mij online: je zoekt gewoon zelf een vrij moment dat goed matcht met jouw eigen agenda.
- Geïnteresseerden die dan toch geen afspraak boeken: die noteer ik in een lijstje, om later nog even te polsen. Want ja, zij zijn geen opruimcoach. Zonder goeie to do lijst vergeet je dan al snel je coaching te boeken.
En toen liep het mis.
Zonder dat ik het doorhad. Ik wandelde onlangs dus met vrienden en kinderen, met een glimlach op mijn gezicht, want ik dacht:
“Damn it, Trui! Het is 3 december, de nieuwsbrief voor december én de blog zijn gisteravond volautomatisch verschenen. Meer nog, midden januari krijgt iedereen hupla poef die over de “sunk cost fallacy” en dat heb jij nu al helemaal ingesteld en afgevinkt. Topwijf gij!”
En ik genoot van het weekendje weg met die vrienden, met belachelijk slecht bereik en de gsm diep weggestoken. Tot ik die zondagavond terug in Gent het berichtje van een vriend las:
“Huh, ik kreeg twee nieuwsbrieven, klopt dat wel?”
Ik faalde.
Geen idee hoe het kwam dat die ingeplande nieuwsbrief voor januari meteen werd verstuurd. Was het door mijn IT-skills? Door slaaptekort? Misschien wel mijn overmoedig enthousiasme? Of omdat dat nou eenmaal zo gaat? Ik zeg het tegen elke coachee:
Dat moment van falen komt er, sowieso, bij elk nieuw ding dat je probeert. Maar net dan, door opnieuw de draad op te pikken, toon je hoe hard je iets wil. Desalniettemin…
Oprechte excuses om jullie op vrijdag 2 december zo te spammen.
Maar ik zou het meteen opnieuw doen. Want ik ben aan het leren en aan het oefenen. Zo gaat dat. Met falen erbij. Meestal achter de schermen, soms al eens open en bloot. Merci dus om niet uit te schrijven, om mij eens te laten falen onderweg.
EN 
NL